Urządzenia chłodnicze zbudowane są z czterech głównych elementów takich jak: sprężarka, skraplacz, parownik i zawór rozprężny. Cały układ chłodniczy można podzielić na tzw. stronę niskiego ciśnienia oraz wysokiego ciśnienia. Podczas obiegu czynnik chłodniczy w postaci cieczy o dużym cienieniu przechodzi ze skraplacza do parownika przez zawór rozprężny. Powietrze, które przekazuje ciepło czynnikowi ziębniczemu jest oziębiane w parowniku. Czynnik chłodniczy wrze w parowniku w temperaturze minusowej i ochładza powietrze opływające parownik. W skraplaczu natomiast następuje przekazanie przez czynnik ziębniczy do otoczenia wcześniej przejętego ciepła w parowaczu i ciepła pracy sprężania, przy równoczesnym jego skraplaniu. Wymiana ciepła pomiędzy dwoma czynnikami jest możliwa, tylko wtedy, gdy między nimi istnieje różnica temperatur. Czynnik do ziębienia musi mieć niższą temperaturę niż powietrze oziębiane. Dzięki temu czynnik ziębniczy zmienia w parowniku stan z ciekłego na gazowy.